بررسی و ارتباط کانه زایی های مس مناطق چاه موسی, درخشانیه و قله سوخته با ساختار های خطی با توجه به پارامترهای ژئو شیمیایی, دگرسانی و سیالات درگیر در جنوب دامغان

منطقه چاه موسی به عنوان پیشانی معدن کاری کمربند آتشفشانی ترود-چاه شیرین شناخته شده و از دیرباز کانه زایی مس در آن مورد توجه بوده است. مطالعات زمین شناسی-کانی-شناسی در این منطقه وجود توده های نفوذی متعدد با ترکیب داسیتی تا دیوریتی را در کنار سنگ های آتشفشانی و آتشفشانی-رسوبی مشخص می نماید. کانه زایی های منطقه تابعی از خطواره هایی با روند e80n و e75s می باشند که در منطقه چاه موسی در داخل سنگهای آتشفشانی آندزیتی گسترش دارند. کربنات های مس کانه ی عمده منطقه بوده و به میزان کمتر کانه های کالکوپیریت، اسفالریت، گالن، بورنیت، کوولیت نیز در کنار آن به چشم می خورد. دگرسانی های غالب محدوده مورد مطالعه شامل آرژیلیک، پروپیلیتیک و کلسیتی شدن می باشد که توسط مطالعات مقاطع نازک و سنجش از دور مشخص گردید. به لحاظ ژئوشیمی جایگاه زمین ساختی منطقه کمان آتشفشانی-نفوذی متعلق به پوسته قاره ای بوده و به نظر می رسد عمده سنگ های منطقه ناشی از تفریق یک ماگمای اولیه مشترک می باشد. با استفاده از نمودارهای درختی همبستگی عناصر، میان cu و cl ضریب همبستگی بالایی بدست آمد که این امر با داده های حاصل از مطالعه ی میانبارهای سیال همخوانی داشت. زیرا مشخص شد که انتقال فلزات در سیال کانه ساز عمدتا توسط کمپلکس-های کلریدی صورت گرفته است. مطالعه ی میانبارها ، کانسارسازی را نتیجه عمل جوشش، اختلات با آبهای جوی و سرد شدن در طی بالا آمدن سیال گرمابی مشخص و کانسار را در محدوده ی کانسارهای هیدروترمال قرار داد. با استفاده از روش های ضریب خطوارگی تصویر و آنالیز فرای کانه زایی در منطقه در ارتباط مستقیم با خطواره های ساختاری تشخیص داده شد.